Sapkın Şiiri - Eminnur Acar

Öyle yorğunum ki, kendimi korumaktan
Ne kaldı vefa, ne de güven
Sanki Lut kavmini yaşıyor,insanlık dediğin
Utanır olduk, insan olmaktan

Korkar olduk,sapıklar çoğaldıkça,
Deliye deli dersin, eksiktir bir tahtası da
Sapığa insanmı denir, asla!
O bir yaratık, her gördüğünü, insan sanma

İradesine hakim olandır, insan
Nefsin, şeytanın,
Nefsine hakim olamayandır, sapkın
Ne de çoğaldı böyleleri,bilemezsin

Korkarım, kurunun yanında yanacak, yaşlarda
Dönemem arkamı insan var, arkamda
Hayvanın alacası dışında, insanın ki içinde
Bilemem ki bir bakışta,