Şapkam... Şiiri - Mehmet Kesici

Uzun çoraplarım vardı benim
Anne'min ördüğü yünlü, diz boyu
ne çok ısıtır'dı ıslandığında
soğuk değmezdi ayaklarıma

Yeşil parkam da durur solgun
bir zamanlar adım'la özdeş
bedenim küçük gelir şimdilerde
içinde kayboluyorum
oğlum güler, dudak büker

Birde şu atkım, beyaz uzun
poltomun üstünde ki fiyakam
en çok ona sardı kerata
yakıştı sanıyor mavi montuna

Birde mintanim var uzun kollu
düğmelerini MANÇO götürdü
olsun, yinede o emektarım
terim durur, ben kokarım

Yeleğim de mahsun çoktandır
köstekli saati hanım satalı
tabakasına denk gelmemiş iyi ki
kokusunu alırım cıgaranın

Duvarda Baba'mın çarıkları
ben de astım, kıllı çorapları mı
ya oğlum, boşver onun sorunu
ben, şapka mı arıyorum

Bu günlerde en çok o gerekli
kelliğimi kapatacaktım hani
ayip larımı örtecektim be
hadi, bulun bana, nerede

Kızım mı sakladı yoksa
bastonumu de alın öyle'yse
ayaklarımı de çıkarın şimdi
geldiğim gibi gönderin beni
soyun beden'imi görün teni
zaten ruhum çırılçıplak,
...hadi hanım, bul şapkamı,
.....................vıdı vıdı leri bırak...