Sapıtmalı Şiiri - Nihat Güngör

ey midye avcısı
derine mi gidersin daha
duyduğuna mı?
açık havada olur senin vurgunun
görürüm de aranmanı dipte
hadi kalk düş göğe

ey devasa yeryüzü
etime bakınan yükseklerden
ben sana ait olanı bilirim
uğraş verirsin de
tepinirim kaç zamandır üstünde

içime dolan temiz hava
tenime vuran akıcı
düşündüren ciğer temizleyicisi
yıkandığım yetmedi mi?
kurunup sokulmak isterim de
gelirim sana dol içime

çakıntılar çakan gök
susmayıp da gürleyerek üstüme gelen
iç sızlatıp da görünen her şey
kov beni, ben gammazlayanım
yok, benim taraf değiştirmem
kendimden bakarım da yeryüzüne

ne yaman oldu görüyor musun
biri ve diğerinin çarpışması
yakıcı ve kavurucu
gök de anlık parlayıp da giden çakıcı
dedi ki
insan diğeridir yeryüzünde

ey itici kara mıknatıs
masa üstünden konuşan öğreti
yaman oldu teneffüsün
ya insan sapıtmalı
ya yeryüzü
biri mutlak kandırmalı diğeriyle kendini

yüz ıslatan su tanesi
akıp da hoşluk veren yağmur
sende dersin de
bilirim
yaklaştıkça nasılda oynar içim