Sapık Şiiri - Deniz Eren Gündüz

Sapkın sapık gelmiş eve,
Koşun haber verin ailenize,
Hatta duyurun tüm çevrenize,
Durmayın; bağırın herkese.

Sapkın sapık gelmiş eve,
“Selam hayatım” demiş birden bire,
Şöyle bir kalmış herkes olduğu yerde,
Gül ile bülbül bunlar herhalde.

Demek sorun yok demişler ailece,
Aşıklar sevişir ya günden güne,
Daha dokunmamışlar birbirlerine bile,
Sapık değil, safmış gelen de.

Birden çalmış kapısı evin yine.
Bu sefer gelen bir başkası herhalde,
Amma tatlı çocukmuş gelen kıza göre,
Eskisini atmış birden çöpe.

Fazla sorgulamamış nedir ne değildir diye,
Açmış gönlünü bu yeni tipe,
Ailesi çöpü görünce evin içinde,
Atmış dışarı “Bu pislik ne?” diye.

Kız yenisini tanıştırmış ailesiyle,
Bir sevmişler oğlanı her ne halse.
Sonra telefon çalmış birden bire,
Şu çöplükteki sapık kim diye.

Aile hemen koşmuş dışarı panik halde,
Çöpü vermeye gitmişler polisin tekine,
Bu sırada evde,
Kalmış oğlan ve kız bir bire.

Oğlan bakmış kıza o ne hal diye,
“Çıkar üstünü daha güzelsin öyle.”
Kız etkilenmiş herhalde,
Çıkarmış üstünü ama yetmemiş o hal de.

Kız soyunmuş, oğlan dünden hazır bile.
Önce eğmiş kızı dizlerine,
Sonra açmış ayakların iki eliyle.
Aile poliste, sapık içeride;
Hayat ya bu herkes maalesef aptalın peşinde.