Çocukluk günlerime gittim yine.
Daldım.
Tatlı bir gülümseme yayıldı yanaklarıma.
Ne günlerdi.O günler.
Bir amcamız vardı.Adı Kel Mahmut.
Kolları sepetlerle doluydu.
Sepet etrafına dizilmiş rengarenk horoz şekerleri satardı.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta