Sis karanlık, yere düşmüş kırağı sırdaşımdı sabaha karşı,
Yanımdaki dostum arkadaşımdan başka herkes bana yabancı,
Kendilerine inandığımı sanan insanlar aslında birer yalancıydı
Durmuyor durduramıyordum gözlerimden akan yasları
Kan tükürdüğüme şahit olmuştu buz tutmuş sapanca kavşağı...
Kaybetmeden aklımı ona kavuşamayacağımı bir tek o anlamış
Ağaçlar gökyüzü yüzümü acımasızca yırtan rüzgar çıldırmış
Beni dinlemekten bıkmış usanmıştı ruhumun tek sırdaşı
Artık kan tükürmüyor kan kusuyor, yaşadıklarımı unutamıyordum…
Alper Tunga Karakoç
Alper Tunga KARAKOÇKayıt Tarihi : 13.1.2012 11:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!