İşte bu zaman;
En çılgınında şakalarımızın
En şen kahkahalarında başlar yalnızlığım.
Şakrak şarkılar yayılır
Kıyı boyu lokantalarından.
Aklıma bir uzun hava takılır da takılır:
'Of aman aman, halim pek yaman! '
Cıvıl cıvıl insanlar salınır,
En yavaş ritmiyle adımların.
Yaşlı-genç bölük bölük...
Kimi duygu, kimi yaşama sevinciyle dolu.
Ah yine bu zaman,
Gönül yarasına tuz bastığım zamandır.
Bakıp da gurubun rengine boynu bükük;
'Bu gölde bir kamış olsam' diyorsam eğer,
Unutma ki şair sözü yalandır.
Oysa;
Yanında olsam yeter.
Varsın her gün batımında bu sular,
Hüznün en anlamlı renkleriyle,
Boyansın şırıl şırıl.
Erirdim gözbebeklerinde ben.
Sonsuz tekrarlarında gün doğumlarının,
Seninle doğmak için pırıl pırıl.
Kayıt Tarihi : 16.11.2003 12:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/11/16/sapanca-da-gunbatimi.jpg)
ama gönül yarasına tuz basmak ne kadar yeterli bilemiyorum....bir başladımı kanamaya nasıl durur.....
Saygılar.
TÜM YORUMLAR (2)