Gel-git'lerim çoğaldı
Fırtınaya tutuldum
Kapımı hiç çalan Yok
Sanırım unutuldum.
Karanlıklar içinde
Kendimle savaştayım
Her yanım kırık dökük
Yıkılacak yaştayım.
Hiç bir şeyin tadı yok
Hayat bana yabancı
Günden güne artıyor
İçimdeki bu sancı.
Gönlüm cenaze evi
Gülmeleri unuttum
Kalbimi kıranların
Çetelesini tuttum.
Yüreğim kan ağlıyor
Herkesi dostum sandım
Ben bu kadar safmışım
Her bir söze inandım.
Güvendiğim dağlara
Karlar yağdı her zaman
Bittim tükendim artık
Ne sap kaldı ne saman.
En sonunda bozuldu
Fabrika ayarlarım
Dayanamadı gitti
Terketti beni hanım.
Kayıt Tarihi : 17.4.2017 20:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!