Şantiye Şefi Şiiri - Vahit Aydemir

Çizlir proje kağıt üstüne,
Onaylanır mühür, kaşe vurulur.
Her yapılan önce insan içindir,
Bu hususta hep önemle durulur.

Alınır izinler, başlar hazırlık;
Çakılır kazıklar, balyoz vurulur.
Kum, çakıl, kereste, demir alınır;
Öncelikle şantiyemiz kurulur.

Bir mühendis bulunur, şefimiz diye;
Gelen giden, herşey ondan sorulur.
Yazın sıcağında, toz toprağında;
Kışın ayazında yanar kavrulur.

Malzeme bulunur, işçi bulunmaz;
İş gecikir, hesap ondan sorulur.
Para gelmez, taşaronlar isyanda;
Dert babasıdır şef, medet umulur.

Her meslekten anlamak zorundadır,
Hata varsa, doğru ondan sorulur.
Demezler ki, parası az işi zor;
O da insan, elbet o da yorulur.

Peynir ekmek yer işçileriyle,
Soğan tepesine yumruk vurulur.
Demirci, betoncu, kalıpçı derken;
Sıvacının, duvarcının hesabıyla yorulur.

Biter bina elbet günü gelince,
Sahipleri yerlerine kurulur.
Ayrılırken şantiyeden şefimiz,
Evlat acısıyla kalbi burulur.

10 Aralık 2000