SANTEK - Uşşak... Şiiri - Mehmet Çoban

Günümüzde Amerika İran’a savaş hazırlığı yapıyor. Ancak Amerika kurnazlık peşindedir. Kendisi savaşarak askerlerini öldürmek istemiyor. Onun her zaman yaptığı kendine uşaklar bulmak. Hatırlayın geçmişi…. Yıl 1979 İran’da Amerikan’ın orta doğudaki jandarması Şaha karşı halk devrim yaptı. Şah Amerikan’ın en sadık dostlarından biriydi. Üstelik zengindi. Petrol zengini. Bu nedenle bir sürü silah almıştı. Çünkü Amerika onu kuzeyi Rusya’ya, batısı Türkiye’ye, Doğusu Pakistan Hindistan ve Çine karşı güçlendirmek istiyordu. E. Artık para bol. Silah verecekte var. İran orta doğuda müthiş bir silah gücüne sahipti. Ama devrim oldu. Bütün güç Mollalara geçti. Silahlar Amerika’ya çevrildi. Sosyalist Bas Partisi lideri, sol Arap milliyetçisi Saddam efendiye Amerika bir kemik attı. Irak’la İran arasında Basra’da sınır kavgası vardı. Amerika bunu kullanarak araya adamlar koydu ve Saddam’ı silahlandırarak İran üzerine 1980 yılında saldı. Aslında Amerika’nın istediği Mollaların elindeki silahları tükettirmekti. Saddam oyunu anlayıncaya kadar savaş sürdü. Savaştan her iki taraf zararlı çıktı. Yani İran ve Irak kazanan ise Amerika oldu. Orta doğuda kendine yeni bir uşak bulmuştu. Mollaların eline geçen önceki silahları eritmişti. Ama İran güçlüydü. Kolay yenilmezdi. Nitekim öyle oldu. Yenilmedi. Irak İran’ı yenemeyince, Amerika hedefine ulaşınca, Saddam’ı terk etti. Buna kızan Saddam Kuveyt’e saldırdı. Son buralara kadar geldi. Şah uşaklığının cezasını halk devrimiyle ödedi. Saddam canıyla ödedi. Afganistan’ı hatırlayınız. Yıl 1979 İran devriminin arkasından Rusya Afganistan’a girdi. Afganistan işgal edildi. Afgan halkı Rusya’ya karşı mücadeleye başladı. Mücadele uzun soluklu oldu. Afganistan’da Rusya’ya karşı mücadele veren halkın önderleri, orada bulunan İslam cemaatleri, tarikatlardı. Yani Afgan şeyhleriydi. Amerika Rusya’ya karşı onlara silah ve başka yardımlar yaptı. Bütün Avrupa, Amerika Afganistan mücahitlerini destekliyorlardı. Afgan tarikat şeyhlerinin, mollalarının posterleri, Avrupa’da, Amerika’da Afgan özgürlük mücadelesinin liderleri olarak boy gösteriyordu. Ülkemizde de aynen öyleydi. Amerika ve Avrupa onay verdiği için, Afganistan’daki halk mücadelesine ülkemiz politikacıları, aydınları sahip çıkmışlardı. Afgan halkı Rusya’ya karşı mücadeleyi bitirdi. Kazandı. Bu ara Amerikalılar ile Afganistan’da mücadele verenler yakındılar, dostluk içindeydiler. Amerikan sineması Afgan direnişi ile ilgili birçok film çevirdi. Bizim Rambo bile Afgan mücahitleriyle Rusya’ya karşı savaşmaya gitti. Tabi Afgan halkı Amerikalıların bu sıcak ilgisini anlayamamışlardı. Amerikan’ın Afganistan’da gözü olduğunu, asla çıkarına uygun düşmezse hiçbir topluma, devlete yardım etmeyeceğini bilememişlerdi. Rusya Afganistan’dan kovulduktan sonra Afganistan’da direnişi kazanan İslam Cemaatleri hemen şeriatı ilan ettiler. İşlerine karışmaya kalkan Amerikalılara karşı çıktılar. İşte ne olduysa ondan sonra oldu. Rusya’ya karşı savaşırken, özgürlük mücahitleri olan Afgan halkı ve onların başını çeken liderler, cemaatler birden bire karalanmaya başlandı. Taliban denildi. Gerici, yobaz, şeraitçi, tu…. Tu……. Kaka… kaka…. Hâlbuki aynı adamlar, Rusya’ya karşı mücadele verirken, Amerika, Avrupa ve Türkiye’nin sempatisini kazanmışlardı. Onlar Afgan halkının liderleri, özgürlük mücadelesinin meşaleleriydiler. Ama ne zaman Amerika’ya ters düşen politika çizdiler işleri bitti. Afgan halkı Amerika’ya Rusya ile savaşırken güvendi. Sonra Amerikanın niyetini anladı karşı çıktı. Şimdi savaşıyor. Kime karşı? Amerika’ya karşı. Amerika’ya karşı savaşmaya başladıkları andan itibaren, gerici, yobaz, terörist oldular. Hâlbuki Rusya’ya karşı savaşırken hepsi özgürlük mücadelesi veren mücahitlerdi. Anladınız mı? Amerika’dan yana olanlar kahraman. Karşı çıkanlar gerici, yobaz ve teröristlerdir. Aynı adamlar olsalar bile.... Yani Amerikan uşakları kahraman... Amerika'yla savaşanlar teröristlerdir. Ölçü budur. Ayar budur. Ayarınız nedir? Bu soruyu herkes kendine sormalıdır. Benim ayarım nedir? Ülkemdeki aydın kesim, görsel medya Amerika endeksli olduğu için aynı gözle bakarlar. Ama bilinmelidir ki? Amerika tüm dostlarını satan bir ülkedir. Şahı satarak gereken desteği vermedi. İsrail Arap savaşında Arapları sattı. Pakistan Hindistan savaşında Pakistan’ı sattı. İran Irak savaşında Irak’ı sattı ve öldürdü. Afganistan halkını Rusya’ya karşı destekledi. Kendisi Rusya gibi işgal emelleriyle yaklaşınca ve Afgan halkı karşı çıkınca onları sattı. Şimdi dünyanın teröristleri ilan ediyor. Ülkem onunla birlikte Amerika’yı alkışlıyor. Afgan mücahitlerine terörist diyor. Şimdi Amerika İran’a karşı savaş çıkarmak peşinde. Nükleer enerji bahaneleri ile. Kendisi Nükleer enerjinin her türünü hiçbir sınır tanımadan dünyanın her yerinde üretir, geliştirir, denerken, bir başka ülkeye sen yapamazsın diyor. Ağa benim bey benim diyor. Her ağa bey gibi elini ateşe sokmak istemiyor ve uşak, uşaklar arıyor. Benim ülkemin siyasetçileri aydınları, Amerika'ya şu soruyu sormuyor. Hey Amerika, dünyada nükleer enerji üretmek hakkı sadece senin mi? Tabi Amerika hepsi benim diyecektir.. Ama benim aydınlarım, politikacılarım sormayacaktır. Sormak istemeyeceklerdir. Neme lazım. Şimdi durup durduğumuz yerde terörist ilan edilmekte var değil mi? Zira Amerika kendine karşı çıkan herkesi terörist ilan ediyor ya... Amerikan’ın aradığı uşaklar listesinin başında neredeyse ülkemiz var. Amerikanın gözdesi şimdi ülkemiz. Onun için PKK sorunuyla ülkemizi sıkıştırarak, İran’la savaşa zorlamak istiyor. Ben savaş istemiyorum. Yüzyıllar boyunca komşu yaşamış ülkeler birbirleriyle Amerikan çıkarları için savaşmamalıdırlar. Halk savaş istemiyor. Hiç kimse Amerikan çıkarları için çocuklarının ölmesini istemiyor. Bütün bunlara rağmen, ülkemin yöneticileri ve yetkilileri, durduğumuz yerde, barışı koruyacağımıza ülkeyi savaşa sokarlar ise, Bilsinler ki, ülkeyi savaşa sokacakları, sokanları şimdiden hain ilan ediyorum. Bizim ülkemiz, 1.dünya savaşında bizi savaşa sokanların başımıza neler getirdiğini çok iyi biliyor. Birinci dünya savaşına girmeden önce 4 milyon km. toprak üzerine vatanımız derken, savaş sonu %80’nini kaybettik. Şimdi 780 bin km. toprağa vatanım diyoruz. Vatanım deme hakkını kaybettiğimiz toprakların hepsi 20.yüz yılın petrol bölgeleri. Yani zenginlik bölgeleri. Batı ve Amerikanın gözde yerleri. Bize tu kaka dedirtilen yerler. Ama bizleri birinci dünya savaşı, acı ve gözyaşları ile ülkemizi perişan etti. Ülkemiz işgal edildi. Nice zorlu savaşlar sonucunda bu günlere geldik. Birinci dünya savaşının maceracı ruhu, Saddam’ın uşaklık ruhu canlanıp ülkemiz savaşa sokulursa, bunun vebalini hiç kimse ödeyemez. Şimdiden geleceği görerek, uşaklık ruhunun ülkemize yaramayacağını ifade etmek istiyorum.