Tararım geçmişimi
Tararım geleceğimi
Kendimle hesaplaşırım
Geçmişimle geleceğimle
Hesaplarım altüst olur
Her zaman, her seferinde
Üç düşman görürüm
Hayat boyu bana düşman
Üç düşman görürüm
Geleceğimi karartan
Aklım, hayallerim, duygularım,
Bana en yakın düşmanlarım
Aklım,
Kendine güvenlidir her zaman
Takar peşine beni alır götürür
Sonu pişmanlıklar olsa da çoğu zaman
Ders almaz umutlarımı söndürür
Öğrenmiştir, eğitim denilen şeylerden
Akıl, akıllıktır en büyük erdem
Kanar bütün bu yalanlara
İnanır akla sınır tanımayanlara
Bilmez, bilgiyle sınırlı olduğunu
Bilmez, bilginin değişken olduğunu
Dogmalaştırır bilgileri her zaman
Tanrı görür kendini çoğu zaman
Hayallerim,
Önü alınmaz gerçeklerden uzak
Kuruyor hayatıma sürekli tuzak
Ne sınır tanıyor, ne de hayat
Hırslara bürünmüş tanımaz hak
İster ki, gerçekleşsin istekleri
Kişilikler, kimlikler olmasa da olur
Önüne çıkan bütün engelleri
Kendine göre yorumlar durur
İnançmış, kuralmış fark etmez
Küçük şeyler onu asla tatmin etmez
Duygularım,
Coşarsa eğer,
Ay güzelliğinde
Deniz ufkunda
Güzellerin gözlerinde
Doğanın yeşilliklerinde
Gökyüzünün gizeminde
Kendine bir yol çizer
Ezer geçer hiçbir şey dinlemez
Hele birde kaptırmışsa kalbini
Yakalamışsa kutsal aşk dediğini
Ne akıl kalır
Ne fikir kalır
Tükenir hepsi insanda olan
İnsandır artık ufukta kaybolan
Kalmaz insan adına özgürlüğüm
Köleliktir aşk başkasına, tek gördüğüm
Aklım, hayallerim, duygularım
Bu görünümleriyle düşmanlarım
Beni benden uzaklaştırırlar
Alabildiğine insafsızlaştırırlar
Aklım kendini üstün görür
Hayallerim peşinden götürür
Duygularım gerçeklere kördür
O zaman,
Aramam kendimi insanlıkta
İnsanlık tarafım kalır rafta
İstiyorsam,
İnsan olmak
İnsanlarla yaşamak
Her türlü bencillikten uzak
Çaremdir,
İçimdeki düşmanları tanımak! ..
Çaremdir,
İçimdeki düşmana sınır tanımak! ..
Bilirim,
Hiçbir düşman yapamaz bana
İçimdeki düşmanın yaptığını! ..
Bilirim,
Hiçbir düşman zincir vuramaz bana
Bilirsem içimdekilerin nasıl köle kıldığını! ..
Olabilseydi,
Aklım, hayallerim, duygularım
Alçak gönüllü, paylaşımcı sevecen,
Uzaklaşırdı bencillikten, bireysellikten! ..
Gerçekleşirdi,
O zaman,
Hem içimde
Hem insanların kalbinde
En güzel şey,
Dostluk denen
Bütün,
Düşmanlıkları
Yerle bir eden! ..
26.12.2005-İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 26.12.2005 10:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!