SANTEK - Sırrım Şiiri - Mehmet Çoban

Herkesin sırrı vardır mutlaka
Benim sırrım ise çok gariptir
Sırrımı herkes bilir sanki ayyuka
Sadece ben bilemem hayatta
İtirafım zordur sırrımı kendime
Bir kaygı vardır sürekli içimde
Sanırım herkesin bildiğini bildiğimde
Hiçbir sır kalmayacak öz değerimde

Bana derler çok cesursun
Şüpheyle bakarım kendime
Halbuki bilmezler korkaklığımı
Korkağımdır bende kendimce
Onun için itiraf edemem cesurluğu
Hiçbir zaman kendi kendime
Sır olarak kalır cesaret özümde

Bazıları çok sever beni delicesine
Mükemmellik var ederler kimliğime
Bilmezler ki, ne eksiklikler var bende
Akıllıyım derken akılsızlıklarımı
İnsancılım derken insafsızlıklarımı
Anlayışlıyım derken dayatmalarımı
Bilgiliyim derken cahilliklerimi
Sevgi doluyum derken sevgisizliklerimi
Bir ben bilirim kendi içimde
İtiraf edemem ben mükemmelim diye
Sır olarak kalır beni delice sevenlerde

Bazen beni pohpohlarlar nedense
Ancak sen yaparsın bunları diye
Beni öne iterler delicesine
Kendileri kalırlar hep geride
Bende olmayan meziyetlerimle
Bitiremezler düzdükleri övgülerle
Anlarım beni Donkişot yerine sayarlar
Yel değirmenleriyle savaşmaya hazırlarlar
Kendileri hep arkalarda kalırlar
İşlerine güçlerine bakarlar,
Hayatlarını umarsızca yaşarlar
Davayı, davaları da bana bırakırlar
Bütün bunları niye yaptıklarını bilemem
Onların benimle ilgili bildiklerini bilemem
Sır olarak kalır onların bildikleri hep bana
Bakarım ben onlara sürekli anlamsızlıkla
Kabul edemem Donkişotluğumu kendime
Sır olarak kalır bu bilgi beni sevenlerde

Bilirim sırrım çok bilinmeyenli
Benim dışımda bensiz tanırlar beni
Sırdır bana hep başkalarının bildikleri
Ne bilirler, aklımı, beynimi, kalbimi?
Ne bilirim, akıllarını, beyinlerini kalplerini?
Sırlarla yaşarız birlikte, sırlarımız güvenli

15.05.2008 - İzmir