SANTEK - On ikiden Şiiri - Mehmet Çoban

Kalpte
Doğup büyüyen
Özgür düşünce
Söz olmaya doğru
Yürür bütün özüyle

Bir şeyler
Anlatmak ister
İnsanın kalbinden
Benliğindeki özünden
Tanımlanmak istercesine

Dile yaklaşır,
Birde ne görsün
Dil çok farklıdır
Kalbin duygusallığı
Kalbin masumiyeti
Dilde bulunmamaktadır

Sürekli
Eğilip bükülen
Rüzgârlara göre üfüren
Temel bir yapısı vardır

Söz biner
Dil üzerine
Başlar rüzgârlar üfürmeye
Karışır esintiler öylesine

Çıkardan
Duygulardan
Doğmalardan
Yalandan
Riyakârlıktan
Dayatmalardan
Yasalardan / yasaklardan

Kinden
Sevgiden
Nefretlerden
Tarihten
Bir alçaktan
Bir yüksekten
Esip duruyorlar

Dil üzerinde
Alabora olmuş
Düşünce dönüşür sözlere

Acaba,
Söz uydu mu öze?

Bilinmez,
Kalbi yarıp bakmadık ki…

Söz
Dilden çıkınca
Başlar yürüyüşüne
Bugünlere yarınlara
Kulaklara kalplere dillere
Romanlara hikâyelere şiirlere
Dönüşür değişik düşüncelere
Dini, siyasi, kültürel söylemlere

Söz,
Diğer insanların
Kalbinde hangi özle?
Söz olmuştur kalbin özüne?

Bilinmez,
Kalbi yarıp bakmadık ki…

Gerçeğinde,
Kalpteki düşünce
Hiç etkilenmeden
Sözlere dönüşmüşse
Sözler giderek özgürce
Diğer kalplere düşmüşse
Söyleyenin sözdeki özüne
Duyanın sözündeki özüne
Uygunluğu tamamen aynı ise

İşte buna denir
Tam on ikiden diye

Gerisi hep boş hikâye
Dönüşür ikiyüzlülüklere

Bir özgürlüktür
Kalpteki özü söze
Dönüştürmek özgürce

Bir özgürlüktür
Söylenen sözü özünde
Anlamak ve söylemek özgürce

İşte o zaman,
Konuşmuştur insanlar
Kendiliğinden özgürce
Gerisi yapay bir bilmece

Hazır mıyım / mısınız?

On ikiden söylemeye
On ikiden dinlemeye
On ikiden düşünmeye

10.05.2007 - İzmir