Gülmeyi dudaklara öğretemedim
Büzüşüyorlar gülerken gözlerim
Ağzımdan çıkan bütün sözlerim
Kir sanki ağızdan çıkınca silerim
Külhanbeylilik genelde içimizdedir
Bütün güzel şeyler sadece sözdedir
Asmak kesmek deyince hep bizdedir
Adamakıllı düşünmek sor nerededir?
Düşünceler hep ayrıntılarda boğulur
Tartışmalarda akıl denen şey kovulur
Şeytan hainliği ile aramıza sokulur
Sonuca bak sonuçta gerçek heba olur
Derdi söylesen, bir dert bir ah işitilir
Atarak dünyanın hakkından gelinir
Diş arası gem, ağızda laflar gevilir
Yalanlar, gerçekten daha çok sevilir
Diyorlar çağ değişti, böyle olduk
İnsan olarak riyakârlıkta boğulduk
Sıcaklığımız gitti, gittikçe soğuduk
Her noktadan kirlilikleri soluduk
Bence insan her zaman hep insandı
Yalanıyla, riyasıyla, gerçeği yaşadı
Tarihi oku, sayfaları süsleyen kandı
Hükümranlıklar, namdı, şandı, andı
Bir ömür geçti gerçeği arayışlarla
Arayışlar tanıştı başka baharlarla
Aslında insan kavgalı, zamanlarla
Devinim yaşanır babalar oğullarla
03.02.2010 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 3.2.2010 00:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalanıyla, riyasıyla, gerçeği yaşadı
Tarihi oku, sayfaları süsleyen kandı
Hükümranlıklar, namdı, şandı, andı
Evet hocam, şair devrine damga vurmalı, dertlere parmak basmalı demişler.
İşte örnek derseniz burada, tebrik ediyorum yüreğinizi.
Selamlar.
TÜM YORUMLAR (23)