Şanssız Doğmaya Gör Şiiri - Sadık Doğan

Sen yanmışsın oğlum!
Diz boyu karanlığa saplanmışsın.
Çırpınma artık,
Her şey boşuna.
Felek yüzüne gülmez bir daha!
Bir kez şanssız doğmaya gör:
Yüzünde güller açmaz;
Nisan yağmurları
Yağmaz saçlarına.

Sen bitmişsin oğlum!
Gömülmüşsün sevdanın en kuytusuna.
Sevemezsin artık,
Bir başkasını.
Gönlünde çiçekler açmaz bir daha!
Bir kez şanssız doğmaya gör:
Aşkların karşılıklı olmaz;
Yârin alıp kollarına seni
Ölümüne sarmaz.

Sen ölmüşsün oğlum!
Doğan günde kaybolmuşsun.
Geceler seni bekliyor,
Bitmeyen kâbuslar seni haykırıyor.
İki kişilik hayaller kuramazsın bir daha!
Bir kez şanssız doğmaya gör:
Zamanın ipini tutamazsın;
Sevdanın dalına konamaz
Tomurcuk açsan da çiçek olamazsın.

Sen sevmişsin oğlum!
Kabullenmesen de kurtulamazsın.
Tatmazsan acıların en ölmezini,
Efsane olamazsın.
Böylesine seven bulamazsın bir daha!
Bir kez şanssız doğmaya gör:
Sen iflah olmaz son dalgasın;
Ne Kerem'sin ne Ferhat'sın
Sen başka bambaşkasın.

23.04.2005/Osmancık