Şanslı Çocuklar

Yeryüzünün en şanslı çocukları sayardık kendimizi.
Yeşilin ne olduğunu bildiğimiz,
Ve çıplak ayakla toprağa basabildiğimiz için.
Her ne kadar;
Yeni alınmış lastik ayakkabılar en büyük lüksümüzmüş gibi görünse de;
Biz aslında,
Onulmaz düşler büyütürdük göğüs kafeslerimizde.

Şimdiyse,
Boğuşurken yeşil mavi bir semayla
Yada yudumlarken çayımızı bir kahvehane kuytusunda;
Bir katil şuuruyla,
Vakit öldürdüğümüzü düşünüp üzülürken,
Aslında vaktin bizi öldürdüğünü görmezden geliyoruz.