Şansızlık Düşmedi Yakamdan

bir garip kuşum, kanat çırpıyorum
sessizliğimle.
yüreğim çarpıyor sanki yarış ediyor
saatle.
bir tuhaf hissediyorum kendimi
mutsuzluğumla.
hayatla mücadele yoruyor insanı zamanla.
mutluluk kaçıyor benden, hep kovaladıkça.
üzüntüler arka arkaya, bitmek bilmiyor
yaşantımda.
sevgiye hasret, kalbim ise bomboş şu anda.
çile denizi içine almış beni, bırakmıyor bir türlü.
boğulacağım nerdeyse,
yardım edenim de yok şimdi.
gülmekte neymiş, onunla hiç tanışmadım ki.
ağlamayı ise iyi bilirim o hep benimle çünkü..
teselli aradığımda sığınamadım hiçkimseye.
insanların yüzünde ki görüntüye alışamadım
birtürlü.
alıştım yalnızlığa, tek arkadaşım o şimdi.
boşluğu doldurmaya çalıştıkça,
daha büyüyor şimdi.
yalnızlığı içimden atmaya uğraşıyorum
gitmiyor birtürlü.
kuş olsaydım özgürlüğüme uçsaydım
gökyüzünde.
kimse koşmasaydı peşimden, yalnız olsaydım
benliğimle.
karşı koyamıyorum artık, tahammülüm yok
hiçbirşeye.
tükendim artık bende ki ümitsizliğe.
bir daha gelmez artık, geriye dönüş olmaz.
gençlik çok uzaklarda şimdi, hiçbir zaman
erişilmez.
şansızlık düşmedi yakamdan,
şansta bana gülmez.