Şans ve Talih Şiiri - Ömer Temel

Tombala oynadığım yılbaşılarda,
Çinko bile yapamazdım.
Hiç altın bulamadım mesela,
Veya değerli bir taş.

Uçurtma’mın ya ipi eksik,
Ya kuyruğu kısa olurdu.
Bu yüzden de daha havalanmadan,
Takla atar dururdu.
Uçurtma düzgün olsa,
Bu kez de rüzgar kudururdu.
Ya kırar ipini yırtar biyerini,
Yada yaprak kımıldamaz,
Beni ta canevimden vururdu.
Yani aslında benim gökleri süsleyen,
Bir uçurtmam da yoktu.

Bir iki tane bisikletim oldu.
Da, kaçıncı el olduğu meçhuldu.
Bu yüzden de,ya tekerleği eyri,
Yada freni bozuktu.
Yüzeli metre o beni taşır,
Beşyüzelli metre de ben o’nu
Yani bisikletle gezip eğlenmenin,
Bizim tarafta anlamı:
Tamamen fiyaskoydu.

Ne yani çocuksu keyfim,bir uçurtmayla,
Bir bisiklete mi mahkumdu?
Bizim oraların dağı bayırı,
Çok masum ama çokta mağrurdu.

Arayış buya illa mutlu olmak.
-Hadi bakalım.,;
Özgürce bir, piknik için, neler bulsak...?
Bir top,üçbeş bisküvi,birazda çörek,
Bir şişede, şebekeden az kirli su çek.
-Kimse bugün keyfimize değemeyecek.
Zira yarım düzine de can arkadaş
-Yola revan olalım biraz hızlı biraz yavaş.
Aylardan mayıs sonu, günlerden Pazar,
Bugün bize onbeş kilometre, ne yazar?
Açıldıkça açıldık Palandöken önümüze serildi.
Biz farkında değiliz amma,
Hava da gerildi de gerildi.
Zirve yaptık nerdeyse çayır çimen dizboyu,
Hava biraz karanlık mı ne?
Hatta koyu mu koyu.
Aman Allah’ım…!
Yeryüzünün bütün itfaiye’leri,
Göğe çıkmış bize su sıkıyor.
Vallahi billahi sudan da,
Bizim canımız çıkıyor.
Yangın söndü durun artık.
Hatta yangını bırak,
Doğal afet, sel başladı.
Kahpe şansım beni,
Kır pikniğinde de haşladı.
Gençliğim, orta yaşım,birazcıkta maaşım, derken,
Tıka nefes geçti ömrüm,daha birgün gülmeden.
Dur bakalım daha neler neler göreceğiz ölmeden,
Ne bileyim işte…Dünya garip, dünya tuhaf.
Kimine ekmek vermiş felek, kimine iştah.

Şimdi şanstan,talihten bir mevzu bahis oldu.
Yine benim asabım,iyiden iyiye bozuldu.

22.01.2006