Şans - Mans Değil Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yine akşamlara uğradı yolum,
Bu akşamlar, tüllenen mağribi akşamlar değil,
Bu akşamlar sabaha giden akşamlar değil,
Benim akşamlarım bir zalim akşamlar,
Cümle yerlerin mühürlendiği akşamlar,
Benden öte herkesin yaşadığı akşamlar.
Zira; daha güneş batar batmaz
Yüzüme yüzüme kapanır durur
Kapılar.

Sokaklara atılan bir tükrük gibiyim karanlıklarda,
Başını şuraya-buraya çarpan bir gündüz kuşu gibiyim,
Kendim de bilmiyorum nerelere sığınacağımı,
Hangi dala konacağımı,
Nereye uzatacağımı ayaklarımı ellerimi:
Akşamlar Gayya Kuyuları gibi ayaklarımın altında
Ve önümde başımı çarptığım kale kapıları gibi,
Akşamlar amansız bir kış fıryınası,
Akşamlar
Tipi.

Elbette ki; Karadeniz ‘de batmış gemilerim,
Elbette ki; dilimi-dilceğimi kediler yemiş,
Elbette ki; horozlara yüklemişim sermayeleri,
Güvendiğim hacet kapıları kapanmış yüzüme, elbette ki,
Zira; şans-mans değil, anam-babam
Bendeki.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 55-56/100)