Şans Kapıyı Çalınca Şiiri - Meziyet Ak

Şansım nerelerdesin hep kaçıyorsun benden,
Haykırıyor yüreğim bu haksızlıklar neden.
Sordum kendime her gün cevapsız bu soruyu,
Gece karanlığında düşündüm bu konuyu.

Bir nur gibi parladı mutluluk yıldızları,
O yıldızlar renk verdi kovdu haksızlıkları.
Sessizce kayboluyor geçiveriyor zaman,
Şansım geri dön bana yok olma hayatımdan.

Ne zaman mutlu olsam bir üzüntü çıkıyor,
Mutlulukla çağlarken hayatım yıkılıyor.
Şanssızlıklar bir türlü bırakmıyor yakamı,
Hüznün bahçelerinden yok etmeli akşamı.

Hüzünler neşe saçsın şans kapıyı çalınca,
Tükensin mutsuzluklar biz kapıyı açınca.
Dönecekmisin şansım üzme artık gel yeter,
Keder gülsün sevgiyle şanssızlık belki biter.

İçimde bir sancı var ne olacak hayatım,
Bırakma beni böyle muhtacım sana şansım,
Tam mutluyum diyorken aksilikler geliyor,
Bitsin artık kederler ömürler tükeniyor.