Şans Denen Şiiri - Taştan Çıralar

Şans denen olguyla yüzleşemedim
Ne beni tanıdı ne de ben onu
Bir meselem yokken uzlaşamadım
Suçlu ilan etti her işin sonu

Ne uğrar haneme ne yan yöreme
Ne bana saygılı ne de töreme
Ne derde çarem var ne de yarama
Bu mudur feleğin bana raconu

Yüküm sevgi gönlüm dostluk barışta
Hep kullandı felek beni yarışta
Koştu yeni zora sona varışta
Son olsun dilerim bu maratonu

Taştanım yoruldum el avuç bomboş
Sana durmak haram sen koştukça koş
İster buza belen ister kayna piş
Görseler demezler Hak vermiş canı