Şans Şiiri - Enes Tarık Yılmaz

Her solukta yeni bir şans veriliyor bana
Nankör bir herif olarak şansı öldürüyorum
Zamanı zaten katlettim, yıllar taze kanıyla avuçlarımda
Kendi kafama kendim sıkıyorum
Ruhum daralıyor
Zamana ve mekana sığmıyorum
Ruhumu gırtlaklayan benim
Aklımı ayaklar altına alan benim
Göğüs kafesimin üstünde tepiniyorum
Damarlarımda kan değil muhabbet dolaşsın istiyorum
Çıkarlarımı arzularımla dövüyorum
Mazoşist fuzulinin rahlesine oturdum
El sürme tabib bana
Her zerremde acının hazzını hissedeyim
Hissetmeyi farkedeyim