Sanrılar Ve Yanılsamalar

Gotik bir melodram, bir sanrıdır
Yaşam dediğimiz.
Çat çat çat!
Çarpışsın atom parçacıkları.

Avuçlarımızda bir günah gibi dururken aklımız
Çivilensin ufkumuz bir çarmıha
Sığınacak bir şey kalmadı.

Sen dev bir seyyahsın
Bırak gezinsin ruhun araflarda
Nasıl olsa çıkar gelirsin, sığınırsın
Kollarımdaki boşluğa.

Yüzünde kırılır kalkanı Boris Karloff’un
Çok uluslu bir hüzündür Frankenstein.
Durma, davran!
Esrimiş hüznümüzü toparla
14 milyar yıldır üfürüldü ruhumuza
Nasıl olsa
Yitirdik insanlığımızı bir dünya enkazının altında
Ezildikçe yıllandı durdu gençliğimiz!

Kırılır kalem, yazgımızın dışına çıkınca
Burası böyle yahu
Asgari ölümler düşüyor payımıza.

Kentlilerden merhamet dilenme
Yumruğumuz bilensin öfkenin saçaklarında.
Göğe bir kılıç gibi çekilmiş apartmanlar
Karbondioksit kokusunda sunulan öksürük nöbetleri
Tüm bu kentli kalıntıları
Meydan okuyor o maviliğe.
Bizimse umudumuzdan başka silahımız yok.

Ufkumuz apartmanlardan daha büyük sevgilim
Küçülüp durduğumuza bakma sen
Yüksekten bakınca alçaktır tüm insanlar.