Sanrılar Şiiri - Osman Özavcı

Sanrılar, sanrılar
Nerden üşüştüler başıma bilmem
Dün gece,yatmadan önce
Elleri kanlı bir çocuk gördüm

Sonra bu öğlen imdat çığlıkları
Deldi geçti bir anda kulak zarlarımı
Sarsıldım,sağa sola bakındım
Kimsecikler yok etrafta yalnızım

Dökülmüş kan hangi yüreği besler
Acıtan keskin çığlık,kimin nefesinden
Kime haykırır, nedir derdi
Bilemiyorum

Sanrılar, sanrılar amma da uzattım
Hepsi hayal afaki, açık ki yanıldım
Ellerimi yıkasam iyi olacak, kızarmış
Yıldızlar sönmüş ay karaya boyanmış