Sanrılar Şiiri - Sadık Korç

Sanrılar sardı etrafımı,
Zihnimde dönen düşünceleri bir bilseniz,
Kaldıramazsınız.
Yok olduğunu biliyorum,
Ama gel de söz anlatsın sana bunları.

Kutularda dönüyor eşsiz düşünceler,
Artık uyumak istiyorum.
Işıkları kapatıp, yatağımın üstüne uzanmak,
Sakin, sessiz bir dünya olamaz mı?

Her gece aynı durum.
Kendimle konuşup, kendime cevap vermekten bıktım.
Kişiliğimi buldum sandığım her şey,
Meğer varoluşun sancısıymış.

Uyumak istiyorum,
Gözlerimi kapattığımda yok olsun her şey.
Kendimi bulmak istemiyorum artık.
Bıktım.
Durulmak istiyorum.

Gülerken ağlamayı öğrettiler acıyla,
Bir gözyaşı normal akamaz mı?
Kelimelerin gücü, sanrıları susturamaz mı?

Düşün.
Her şey yolunda değilken,
Yol ne zaman “her şey” olacak?

Kabullenmiyorum,
Sorguluyorum.
Sanrılardan insanlarla konuşuyorum,
En çok da kendimle bir kavgam var.

Şans mı dersiniz, yoksa başka bir şey mi?
Bilmiyorum.

Uyumak istiyorum,
Sanrılar olmadan,
Uykularım bölünmeden.
Temiz, sade, şık bir şekilde.
Sadece uyumak istiyorum.