Sanrı XX / El Yordamı Yaşamak

Ah kahrolası sözlerim
Dinletemediğim kendime
Feryat figan suya saldığım, toprağa kardığım
Yokluğunun karasına öyle bir yakışır ki
Doldururum ağzımı
Katran olur ciğerim, yanarım.

O günü sabırla bekleyeceğim
Kurtulacak tekmelerimden
araba lastikleri, kaldırımlar ve duvarlar
Söz polis memuruna da sesimi yükseltmeyeceğim
Hatta “iyi günler memur bey” bile diyebilirim

O gün
Yüzüstü devirip kitaplığın alt rafında
bıraktığım kitabı düzelteceğim
Yırtıla yırtıla tek sayfası kalmış defter
Son sayfanı da o gün yırtacağım
Ve yakacağım diğerleriyle
Yakama yapışacak sayfalar kalmayacak

O gün
Şehrin bilmediğim köşelerinde her bırakışımda seni
Elimden kolumdan her yanımdan
Etlerimi kazıyan giyotine darağacı.
Beni senden alan yollar
Ayrık yollar, ayrı yollar
Beter yollar
Size de barış olsun.

Bakma şimdi dağılmış bir orduyum
Düşmüşüm, yenilmişim, acılıyım
Kabalığın kalabalığı o yüzden
El yordamı ile yaşayışım
Savunmasızlığındayım esaretin.
Sensizliğin.