Sanrı Şiiri - Serhat Fidan

Elbet ilkbaharların da ölmesi gerekiyordu
Sevinçler ve aşkların bir sonu gelmesi şartı oysaki
Acılar dahil mi suskunluğa
Mesela kaç yıl geçmesi gerek unutmaya
Şu küçük dünyam
nasıl başıma yıkıldı
Bin parçaya nasıl bölündü dünyam
Öfkem kime
Bana mı yoksa
Bir suçlu benmiyim
Evet evet benim !!

Bir zamanlar geçmeyen zaman
Geçmeyen acılar
Zamanın ağırlığında eri tükendi
Hani sol yanımız çarpardı ya
Bitmek bilmeyen mutluluğu
Huzuru sonsuza dek yaşayacağını hissedersin ya
İşte o zaman yavaş yavaş olan hayvanlar gibi
Bizde bitiyormuşuz

Kelimeler sustu
Susuş cehennemi andırmak zorunda mı
Hangi zincir ile ayaklarım bağlandı
Etlerin lime lime düşerken yere
Gönül kaç tövbeye sözleşti
Sözleşme yasal kanunlara mı dayanıyor
Kaç göz yaşı iksiri yetecek
Bu büyüyü bozmaya
Kaç ölüm nefesi soluyacam
Ellerim bağlanırken arkandan
Çaresizlik, buna üzülecek mi
Gönül ateşi yanarmışta
Belki bizim ki değil diyip es geçmiştik
İnanmak istememişizdir
Çünkü bir acıya İnanmamak
en kolay şey

Oysaki şiirler yazardım
Defterleri kağıtlar doldurdum
Ruhunu hissettim
Ruhum ruhunla güldü
Güldü sandım
Birdik tektik sandım
Hayat sanrılarımdan ibaret miş