Sanrım Sarmaşık Şiiri - Ömer Faruk Akdoğan

Sarmaş dolaşız bir sanrıyla yıllardır
Benim bundan anladığım bir şey yoktu sahi
Ben senin baktığın buluta seni sorardım
Baharleyin akşamüstü ufakça esen meltem yüzüne dokunduğunda kıskanırdım
Kırmızıydı bizim bakışlarımız
Yok yok yanlış hatırladım, siyahtı
Arılar severdi seni ama ben onları sevmezdim
Temel matematikte iyiydim
Arkadaşların kimdi tanımazdım
Telaşlıydın, ağaçlar yanınca itfayeyi arardın

Velhasıl benim içimdeki atılgan bir yangın
O sanrıyı yakıyor
Sanrı onu sarıyor
Ben inşaa ettikçe kendimi
Yangın da açlığını gideriyor
Sana dönüyor yüzüm
Bulanıyor
Bir ah çekiyorum
Böyle olmalı mıydı
Bir yudum daha sonra
Yarım kalmamalıydı