İki gönül bir olmuş
Seyrantepe'de
bir samanlık tutmuştuk.
İki tane bir kişi
çok eder sanıyorduk;
Bir bile etmedi.
Bilmiyorduk,
geç öğrendik
Bir çakıl taşları kolonisiydik
hayatın kıyısında.
Kırılıp keskinleşmiş yanlarımızı
birbirimize acıtıyorduk.
Mıcıra kaptırmasını bekliyorduk
tanrının.
Nerden gelmiştik,
nereye gidiyorduk;
hayat denen sonsuz ummanda
bir damla su olmadığımızı umuyorduk
ve haklıydık.
Kıyıda duruyorduk.
İçre olsak
boğuluruz diye
tam dalgaların vurduğu yerde
keskin yanlarımızı törpülüyorduk.
Şaşkındık;
hiç farketmedik.
İki gönül hiç olmuş...
Kinyas BülbülKayıt Tarihi : 22.10.2004 12:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne oluyor , nereleri kanıyor da insanın, kanlar iki gönüle sızıyor anlamak güç çoğu zaman..Ama iki gönül hiç değil, çok eder. Ki şair ne demişti: 'Dünyayı güzellik kurtaracak;bir insanı sevmekle başlayacak her şey...'
sevgiyle kal..
aynur özbek uluç
TÜM YORUMLAR (3)