Sanrı Şiiri - İbrahim Özdemir 2

SANRI
Kendiyle tarif eder, paha biçilmezinde,
Kendimi bulurum öl, rüzgâr bora izinde.

Seni dün ben sokakta gördüm tıpkı sen beyim,
Beynim tökezle çarp, acaba ben kimdeyim.

Hiçbir silah mermisi, çocuklar öldürmese,
Çiçek atan silahlar, icat’a çıksa yasa.

Elbet çok güzel olur, uyanmak yıldız öpüş,
Salıver uyku içe, altın bakışlıktan düş.

Mesela sırtına bir kuş alsa dev çınarı,
Sıkılsa da balıklar, karaya çık kenara.

Böcek kuş yere inse, bir daha hiç uçmasa,
Buluta bas dolaşsak, doğa ya elde asa.

Duyarım tek dualar, insanlar infaz çalan,
Ölmekte ye alay et toz gölgesinde alan.

Görün yumuşak farklı, hayal yaratık tanrı,
Onun geniş zenginlik, rüyada gör bir sanrı.

İbrahim Özdemir