Sanri Şiiri - Kemal Varol Kiğılı

balkonda oturmus rengarenk agaclari seyre dalmistim
yesilin tum tonlarini iceriyordu
ilk kez bir kenti sevdim yesilce
gokyuzunde beyaz bulutlar ucaklarin pervaneleriyle dagiliyordu
gun batimi camlarindan yansiyordu
yesile gulumseyen apartmanlarin
kizildan alaca karanliga dogru gun geceye evriliyordu
ve ben cayimin son yudumuyla soluyordum Anadolu`yu
bir nefes cigara,bugulu bir goz ve cinlayan kulaklarimla
usuuuuulca uzandim yer yatagima

otuz yil once
ilkokulu bitirmis
kentin buyusune kapilmis bir cocuktum Istanbul`da
isiklar, arabalar, kocaman evler
ama yatagim yerde degildi
ranzam vardi artik
ve bu aksam ranzam bile yok Toronto`da
yer yatagimda uc can nefesleniyor artik
aydinlik guzel gunler icin
yarini yasamaya

gorduklerim geceden kalan bir ruya mi
ozlemin icsel yansimasi miydi
beynimde hala uguldamakta
bulmaca misali

Kasim / 2008