Sanrı Şiiri - Harun Yöndem

Yalnızın evi,
Soğuk mu soğuk.
Ne not, ne haber,
Yokluk ve boşluk…

İki eski dost
Kitap ve puro.
Fonda Rodrigo
Acıya koro.

Özlem,çift hece
Dilde bilmece.
Kim veya niçin
“Hep ya da hiç” in?

Boğaz köprüsü
Ömür törpüsü.
Değmez bu bedel
Her gün git ve gel.

İstanbul hasta
Çorbası tasta.
Nerede halis kul?
Ara ve de bul.

Her şey yeknesak
Gerçek; saçta ak
Geçiyor zaman,
Çağrıda ezan.

Burası dünya
Nesne, heyûlâ
Savaş kapıda
Barışsa hülya
Gel, şu işe bak!