Sanrı Şiiri - Eren Altay

sardı yine başımı
yorgun bir düşünce
kırdı mezar taşımı
ben toprağa düşünce

bir çiçeğe imrendim
yeterince direndim
koparılmak istedim
güneş beni eşince

penceremde bir kuş
o da benden korkmuş
aslında hiç yokmuş
zannetmişim yaşımca

bir trene binmişim
inmeyi dilemişim
sevilsem inermişim
lal olmuşum sevince

acılarımı gizleyip
mutluluğumu özleyip
pantolonumu dizleyip
yol almışım sessizce