Sanrı Şiiri - Ramazan Sağdıç

SANRI

Sen giderken koptu büyük kıyamet,
Ardından üflendi sur sanıyordum.
Meğerse sendeymiş bütün keramet,
Senden önce aşkı sır sanıyordum.

Kalbinden tatmışım emsalsiz aşkı
Divane gönlümden olmasın kuşku.
Tarif et dediler cennetten köşkü,
Kalbine girdiğim yer sanıyordum.

Dilinden dökülen hüzzamda fasıl,
Şarkıda makamdın güftede usul.
Karanlık dünyamdan hayalin mesul,
Seni gören gözüm kör sanıyordum.

Nedamet duymadım, haklı benim de,
Vurdun aşk mührünü izi tenimde.
Bilsem ki günahmış aşkın dinimde,
Yine de tövbesi var sanıyordum.

Bakışın kurşundu içimden geçti,
Süresiz sevgime kaç ömür biçti.
Bu gönlüm yine de hep seni seçti,
Ben seni dünyada bir sanıyordum.

Ömrümü haczettin kızmadım sana,
İstersen ayıpla istersen kına.
Seninle yaşamak lütufmuş bana,
Aldığım her nefes kâr sanıyordum

Aşkın gururunu yener mi bilmem,
Taş kalbin sevmeyi dener mi bilmem.
Sensiz nefes almak hüner mi bilmem,
Ölmeyi sevmekten zor sanıyordum

Şiir : Ramazan SAĞDIÇ
Düzenleme : Ahmet ÇABUK
10/12/2023