Sanmistim ki.. Şiiri - Bahri Özaslan

‘’Giden bir kadının arkasından ‘’

Sanmıştım ki..

''Bu yıl benim yeşim bağım kurudu.''
''Değmen benim gamlı yaslı gönlüme''

Türkülerini,
hep bir ağızdan
hep aynı heyecanla söylediğim kadın..
bir gün..
evet bir gün
dönüp gelecek.

Sanmıştım ki..

İş arasında, ,
veya herhangi bir yerinde hayatın,
ansızın birisi çıkacak karşıma
ve;
o ilk günkü gözlerin ve giysilerinle
sen olacaksın.

Sanmıştım ki..

sanki bir oyundu bu.
Uzun bir yolculugun bir yerlerinde,
mola vermek gibi.
Mola bitiminde tekrar devam etmek gibi
Yolculuga
Omuz omuza, yürek yüreğe.
Kalıdıgımız yerden

Sanmıştım ki..
‘denenmiş ve sınanmış ‘’ lıklara
en azından dostlugumuz adına,
yazık etmeyiz.

Sanmıştım ki..

Evet hatalarımız olmuştu belki ikimizinde
Ama konuşabilirdik.
Yıllar sonra ortaya çıkan kültür ayrışmasını
Dünyalı kimliğimizle aşabilirdik.
Başka kaynaklardan gidermek yerine
Duygusal açlıgımızı
Bir gün..
Evet bir gün.
Tekrar birbirimize ellerimizi uzatabilir,
Yüzümüzü dönebilirdik.

Sanmıştım ki..

Acılar olgunlaştırır insanı.
Ve en değerli şeydir dostlugu insanların
Vücudundaki tek olan organını vermek kolay iş mi?
Öylesine adam gibi.

Sanmıştım ki.

Biz buna kıymayız.

Sanmıştım ki.

artık bir yerlerde
''sen''
bir yerlerde ''ben''
değil...
eskisi gibi biz olacaktık..

Sanmıştım ki...