Sanmaydık! Şiiri - Abdurrahman Demircioğlu

sanmaydık!
kadınsın,
omuzlarında yüklenmiş hüzünlerle,
ertelenmiş mutluluklarınla,
yıpratılmış düşlerinle
en kırılgan çiçek gibi.
en dokunulası anında, yalnızdın!
saçların düşmüş omuzlarına.
yüzünü göremiyorum
sesin çocuklaşmış,
konuşamıyorsun.
nefesin tıkanmış, yutkunuyorsun acı acı
parmakların gözlerini kaşıyor,
göz kapakların kızarmış!
yosun yeşili gözlerin kanlanmış
ne o ağlıyormusun!
masumiyetin; gözyaşının ışığında gizlidir
gözyaşlarında, ışığını saç dünyaya aşkının
gözyaşların, gücündür
gözyaşların, haykırışındır
gözyaşların,senindir
durma ağla
ağlarken susmak
gözyaşına ihanettir.
yanında olurdum sanıyordum
olamadım.
ağlattım.
uzağında
oysa ne çok isterdim
ağlatmamayı,
ağlarken seni seyretmeyi,
üzgünüm
yokum
bir sanmaydım sadece.
10.09.09 - 15,31