Bu sabah, bu semtte bir sessizlik,
Yürüyen karıncanın ayak sesini,
Bir sineğin kanat çırpısını,
Ve duyuyorum güneşten çatlayan dudakları...
Bu sabah tüm yalnızlıkar benim,
Bütün acılarım birdenbire yükleniyor omuzlarıma,
Gökyüzünden süzülen rüzgarın adını fısıldamasıyla.
Her sey onun adıyla baslıyor,
Ve bitiyor onun adıyla.
Yazmak isterdim bugün de sana,
Ve hep sana,
Gözlerini, saçlarını, dudaklarını...
Çizmek isterdim mısralarıma,
Kızma bana sakın, darılıpta yüz çevirme,
Sana değil bu mısralar,
Sadece vede sadece
Yasarken anlayamadıgım babama.
Kayıt Tarihi : 19.6.2011 21:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yavuz Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/06/19/sanmaki-sanadir-ozlemim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!