Sanmaki Şiiri - Bülent Şahin

üşüyorum
sanmaki mevsim kış
havalar soğuk
beynime çöreklenmiş buzdağları
kalbimde volkan patlamaları
yetmez alevler kor ateşler beni ısıtmaya
bana bir gülüşün bir yudum sevgin yeter

görmüyor gözlerim
sanmaki zindanlar karanlık
ışıklar sönmüş
sen olmazsan güzelim güneşim doğmaz
karanlık dünyam aydınlanmaz

ben ki garip bir esir
sanmaki bedenim demir parmaklıklara tutsak
gözlerim gözlerine
bedenim bedenine tutsak
bu esaret bitmez bitmemelide
bu can toprak olana dek

ordular öldüremez beni
sanmaki kurşunlar işlemez
kılıçlar kesmez
ben senin sevginle yaşar
sevgin bittiği zaman ölürüm

haydi gel artık
karanlık dünyama bir ışık
uzun yoluma bir yoldaş
görmeyen gözlerimin nuru ol
gel artık
uyandır beni bitsin bu kabus

(1994-Diyarbakır)