Sanma ki Gülüyor Şiiri - Kemal Berk

Sanma ki gülüyor insanlar
Bir bilsen içindeki duyguları
Bir görsen, kızılırmak gibi akan selleri
Vurmaz dışarıya, bilmezler yalandan feryatları
Kimse bilmez içerde yatan benliklerini
Kan içen bu insanları,
Sizler sanırsınız ki,
Bunlar içiyor kızılcık şerbetleri
Hepsinin boynu bükük olsa da
Gözlerinde kalmamış bir ışık pırltısı gibi dursa da
*
Kim ne bilsin, bir başka kimselerin hallerini
Sanma ki kızgındır, kor gibi alevden yürekleri
Taşlaşmış gülmeyen halleri
Onlar sadece tevekkül ediyor
Veren de, alanda diyor ki Allah
Sabır dediğimiz bazen yalçın kayalıkların başında
Bazen cehennem çukurlarının dibinde
*
Sen düşünme bu tür insanları
Zaten düşünmezsinizde, sen ve senin gibiler
Aklınız, fikriniz, gözünüz sadece insanların cebinde
Siz başka bir şey görmezsiniz, bilmezsiniz
Çünkü siz kör, sağır ve dilsizsiniz
Sizler fırtına, boran, tayfun gibisiniz
Siz, kendinize köle edemediklerinizi
Sadece yakar, yıkar öldürürsünüz
Ama bizler sadece severiz
Açta kalsak, açıkta kalsak, susuzda kalsak
Sadece iki şey isteriz sizden,
Siz ve sizin gibiler den
Benim ne vatanıma, ne dinime, nede bayrağıma el uzatıp, küfür etmeyin
Bölmeye, böldürmeye kalkmayın
O anda Külözü gibi yüreklerin, sabrı biter
Sonunu bizlerde bilmeyiz
Sizlerde kestiremezsiniz