Sanma ki Gül Bahçesindeyim Şiiri - Kemal ...

Sanma ki gül bahçesindeyim
Her taraf toz duman olmuş
Gözler kör, diller lal, yollar engebeli
Tüm diller keskin ve diken
Ya ciğerime batıyor, ya da ciğerleri yakıyor
Arama dağda bayırda, her bir yanın cellat dolmuş 2
*
Gittiğin şu yollarda, benliği bozulanın
Öz giderse, cesette ruh mu kalır?
Sağım solum demeden, hem de dur durak bilmeden
Asla geri bakmadan, bir nefes için bile durmadan
Korkuların içinde
Sevgiliden uzak yaşıyorsun
*
Korkaklık sarmış her yanı,
Yılmış, yıldırılmış, iyice bezginleşmiş,
Ne yönünü bulabiliyor, nede yolunu
Hani derler ya,
"Yollarına kurban olduğum, sensiz asla yaşayamam diye,
Ölüm hak ama, ayrılık zor deyip"
En ufak zorlukta, sevgiliyi bırakıp kaçanların
Bak haline rengi sararıp solmuş
*
Karınca misali, aş aşabilirsen çöllerdeki kum yığınlarını
Su diye gördüğün, serap dolu her yanın, yanmayı bile bilemeden
Hep yakanlardan olmuşsun
Küçücük engellerde oturup ağlarsan
Nasıl varacaksın hedefe
Seviyorum demek yeter mi hiç? Söylesene!
*
Öz bozuk, söz bozuk,
Sevgilinin yanında mum gibi erimesi gerekirken
Sevgiliyi aldatmaya çalışıyorsun.
Söylesene,
Nasıl bulursun huzuru, nasıl verirsin huzuru
Kelebek gibi bir ömrü severek, kendini feda etmek varken
Koca ömründe bir gün bile gülmeyi güldürmeyi beceremiyorsan
*
Leyla'ya Mecnun'a
Aslıy’a Kamber’e özenmiş
*
Yürekten sevda için, “Iman-ı Aşk” gerek
Olmayan bir imanın hiç olur mu sevgisi, sevgilisi?
Kemal'eren Kemal Berk
31.8.2021