Sanma ki, Derin bir uykudayım

Sanma ki beni uykuda
Bilesin, ben ki derin bir kuyuda
Yalnızım
Uykularımı alıp gözlerimden atmışım
Ve Ruhumu aydınlatmışım

Gecelerim gündüzlerimden çalar
Gündüzlerimde gecelerimden
Ve seneler de bedenimden
Uyku haramdır bana
Vaz geçemem artık cevherimden

Hatıralarım hep karanlık
Ve bazen de bulanık
Bir film oynar gözlerimde
Gerçekler girer araya
En güzel yerlerinde
Durdurur tekrar başa alırım
Bazen de ileriye sararım
Ama hep aynı sahnelerde
Yine aynı korkuları yaşarım

Alışamadım,
Seneler alıştı bana da
Ben alışamadım kendime
Meğer bir adımla girebilirmişsin de içeriye
Binlerce adımlarla çıkamazmışsın dışarıya
Yazık, geçen onca ömrüme
Yazık, verdiğim emeklere

Yinede küsmüş bir çocuk değilim
Aralarına almasalar da
Çoğunlukla yalnız bıraksalar da
Küs ve kırgın değilim
Ve her an beni çağıracaklarmış gibi
Hazır beklemekteyim
Gerçi çağırsalar da hoş
Çağırmasalar da
Ama ne olacak bende ki
Onca bilgi onca deneyim
Bir çırak bile vermediler
Bende bir çırak edinemedim

Anladım ki sonunda
Sırlarla dolu bedenim
Ve benimle son bulmalı
Benim bile bilmediğim
Unuttuğum gerçeklerim

Çıkamadım, çıkarmazlar da beni
Gerçi çıkmakta istemedim hiçbir zaman
Ne pişmanlık duydum nede bir kez olsun dedim
Vah anam

Basit sade bir yaşam
Basit sade bir insan
Hayatında ki her şeyden bir fazla gerçek
Gerisi koca bir yalan
Yalanlarla yoğurdular beni
Hamurum yalandan
Mayam yalandan
Hayatım yalandan
Sorsan komşularıma
Derler ki sıradan
Gayet iyi bir insan
Oysaki diğer yandan
Hayatım kandan
Etim kandan
Canım kandan
Dişim kandan
Gözlerime kadar kan dolmuş
Burnumdan akan bile kan
Aldığım nefes kan
Ve binlerce hayat bir bedende
Bir yüzde bir dilde
Ve o dilde binlerce yalan
Ve hangi yalanı kime söyledi
Kimlere dedi
Hangi rolleri oynadı hiç unutmadan
Bir birine karıştırmadan

Bir o dağda gezdi bir bu bağda
Hiç aldırmadı yorgunluğa
Ve o karlı soğuklara
Bir yataktaymışçasına
Serdi karları altına
Çekti soğukları üstüne
Ve gözleri yıldızlarda
Hayalleri ötelerde
Bazen berilerde
Soruları yüreğinde
Sevgisi nefretinde
Elleri bazen bacak arasında
Çoğunlukta tetikte
Ne işim var benim bu yerlerde diye
Kendi kendine söverken
Bazen de kendine kendini överken
Yarım kalan uykularını bölerdi
Sevdikleri aklına düşünce
Ve hiç geçmez sanırdı zamanı
Aklınca, hep o yaşlarda kalacaktı
Hiç yorulmayacak hiç usanmayacak
Hiçbir işten kaçmayacak
Hiçbir şeyden gocunmayacaktı
Gözünü bir avuç vatan toprağı bile
Doyurmayacaktı
Tüm dünya toprakları onun olsa da
Yinede azımsayacak diğer âlemlere
Göz koyacaktı
Ve hiçbir zaman son bulmayacaktı
Ölecek dirilecek ve tekrar ölecekti
Ama öldüklerinden bir fazlası kadar
Tekrar dirilecekti
Ve bıraktığı yerden devam edecekti
Ona ölüm yoktu o ölümsüzdü
Eğer ki ona bir gün ölüm gelecekse bile
Hayalleri ondan sonra bile yaşayacak
Ve tüm âlemlerdeki canlılardan sonra ölecekti
Bunu böyle biliyor böyle yaşıyordu
O Er ya da Ay’dı
Ve gözleri ne kara nede elaydı
O da senin benim gibi bir insandı
Ama o ölümsüz bir varlıktı
Ve hep öyle de kalacaktı