Sanma ki, bülbül gider, güller bayram eder

Bir Fatiha içinden cennete yollar gider
Gün düşer yüreğime, bir tebessüm buyursa
Ardın sıra adım adım, günahkâr ruhum gider
Bir ruh ki, hayatını bedenine borçluysa
O bedenden zindana bir kocaman yol gider
Gün düşer yüreğime bir tebessüm buyursa
Dudakların bükülürken kelepçeler kol büker
Kara gözlerin ile beni esir alırsan
Bu zinciri dağıtmaya sanma ki, gücüm yeter
Sesini de duyan olmaz, sonsuzluğa bağırsan
Sonsuzluğun Sahibi’nden sana bir kahır yeter
Kara gözlerin ile beni esir alırsan
Kara toprak altına bir garip Ahmet girer
Bir Fatiha okursun, eğer adım anarsan
O Fatiha içinden cennete yollar gider
Beni de bulamazsın, dönüp bir gün ararsan
Sanma ki bülbül gider, gülleri bayram eder