Sanma ki Şiiri - Mehmet Zafer

Bakıyorum yıllar sonra beni görünce
Titredi gönül telin aldı seni bir düşünce
Sana döndüm,ettiklerini unutulmuş sandın
Sanmaki yine alır oynarsın gönlünce
Sanmaki ben yokluğunda yıkıldım
Kahredip herşeye canımdan bezdim
Sanmaki soyutlayıp yüreğimi sevdalara
Kilitleyip gönlümü köşeme çekildim.
Sanmaki yokluğuna süzülen yaşlarım
Senden sonra da sana rağmen yaşarım
Gün geceyi devirir bulutlanır kirpikler
Şimşek çakar alnımın şavkında ağlarım.
Sanmaki ayrılığınadır pişmanlığım
Zifiri geceler çoktandır sığınağım
Boşa giden ömredir tutulan matem
Sanmaki yokluğuna tutuşup yanarım.
Gözlerimden gözlerini sökeceğim
Adını anan dili kilitleyeceğim
Sana ait ne varsa yüreğimde
Nasuh gibi bir kalemde sileceğim.
Senden öncesine gideceğim
Seni yaşanmamış bileceğim
Hayatı sıfırdan alıp bu günlere
Yaşanılan herşeye tövbe edeceğim.
Bir yaraydın sevgi yumağı gönlümde
Nefret olup aktın ıslak gözümde
Yanaklarımda bıraktığın ızdırap izler
Sanmaki bağışlanır gider yüreğimde.
Ah edip beddualar dilime dolamadım
En güzel hesap görene ısmarladım
Avuçlarımda teninin sıcaklığını silip
Sanmaki beni sana bırakacağım
Gözlerinden gözlerimi almaya geldim.