Sanma ki Şiiri - Yavuz Mehmet Selim Yıldız

Sanma ki ey gafil, doğuştan böyle gördük,
Gökten zembille indik, hep saadet gördük,
Hele bir kulak ver, bakma hasetle öyle,
Bir oh demek için, biz ne zahmetler gördük.

Baharlar yazlar ne ki, biz ne kışlar gördük,
Gülüşler dondu yüzde, biz ne dertler gördük,
Tökezledik, düştük, el uzatan olmadı,
Nice dost deneni, düşmandan beter gördük.

Kısmet gelse kapıya, çalanları gördük,
Bir lokma ekmeğin, bin sahibini gördük,
Boynumuz büküldü, yüreğimiz kabardı,
Sabır sabır diyerek, ne hayaller gördük.

Baktıkça ardımıza, bizden bin beter gördük,
Şükrettik halimize, isyanı boş gördük,
Gönülsüz yardımlar, minnet dağları olur,
Kavrulduk yağımızla, derde derman gördük.

Geceler bitti bir gün, sabahları gördük,
Allah’tan ulaşan nice nimetler gördük,
Soruldu bizden de her zerrenin hesabı,
Yandık ateşlerde, cenneti öyle gördük.