Sanma ki Şiiri - Menekşe Gülay

Sanma ki unutuldun atıldın yüreğimden,
Hayat pençesini çekmedi ki hiç sevginden,
Beni bırakmıyor ayrılığı yakıştırdı bir kere,
Bu sevda deli, nehirler gibi akıp duruyor,
Kattı önüne, inan bana hiç acımıyor.

Sanma ki özlemin bitti kalmadı bedenimde,
Çekilenlerin arasında düşünürsün özlem nedir ki,
Oysa ilmek ilmek boğazımda tüketiyor hep beni,
Yakıyor bu sevda, dört mevsimi birarada,
Yanan aşkım, sevgim, benim... sevdiğim.

Sanma ki hasretin bitti tütüyor gözlerimde,
Uzaklarda bile olsam yüreğim sen de,
Yudum yudum sevgin, kucak dolusu aşkın,
Hiçbiryere sığdıramadığım sevdan ben de,
Ben hep seninleyim hep sendeyim güzelim.

Sanma ki hiç sızlamıyor hiç titremiyor yüreğim,
Bir görsen beni, baksan gözlerime anlarsın belki,
Sevgini doyumsuzca yaşadığımı aşkınla yandığımı,
Söze ne hacet var sevgili, gelsen yanıma,
Görsen bende ki tükenmek bilmeyen seni.

Sanma ki seni sevmiyorum yanıldın işte sevdiğim,
Aklım hep sen de, duman dumansın gönlümde,
Alev alevsin ben de, öyle yakıyorsun ki,
Sana susayan yüreğim, özlemini kana kana içen ben,
Sensiz yapabilirmiyim çıkarabilirmiyim yüreğimden.

Sanma ki yapraklar düşmez kalır dalında,
Bu aşk belki biter ama, yaşanır rüyalarda,
Hayaller de uzar gider bitmeyen yollar gibi,
Sevdan ben de koparamaz ki hiç kimse,
Çekip alamaz ki, sen benimsin ben de.