Sanma ki... Şiiri - Bülend Bâki

Gönül gözün ince işler yiğidim,
Kul sözüne darılan ne sanırsın...
Aşk yoluna gönül deren bağ idim,
Taşa çalıp, kırılan ne sanırsın...

Hasret varsa, aşk zevaldir yarama,
Yüce Mevla`m çevirmesin vereme,
Hele Aslı, el olmuşsa Kerem`e,
Aşıklıkta erilen ne sanırsın...

Aşk değince, akıl başta bulunmaz,
Derman yoktur, derde çare olunmaz,
Yar vesile, Hakk`tan gayrı bilinmez,
Halas olup dirilen ne sanırsın..

Gerçek aşkı, kulda sanan adamı,
Irak ettim, bilmez gönül odamı,
Kerem etse, aklın bassa kademi,
Sıratlarda yorulan ne sanırsın...

Derviş o ki, düşer Hakk`ın peşine,
Kim bulmamış, sor musalla taşına,
Bülbülde söz,gülde nazdır aşina,
Rıza için derilen ne sanırsın...

Kimimiz karada, kimimiz akta,
Bülbüller kafeste, güller tuzakta,
`Boş` desinler, biz doğruyu yazakta,
Mahşer günü sorulan ne sanırsın...

Bülend Baki`m, `duysa`, `dese`, nafile,
Gönül doymaz iki kuru laf ile,
Her geçende, elli iki kafile,
Alameti görülen ne sanırsın...