Sanma, bu gönlüm sevdi, kavuşmadı, mutsuzum
Ben hayatı sevmedim. O yüzden umutsuzum.
Dün, bana ne verdi ki, yarın ne getirecek
Yeniden yeşerir mi? Kuruyup solan çiçek
Hayat bu. Bazen hüzün, bazen mutluluk sunar
Yaradan her insanı bir başka türlü sınar.
Kimisine dert verir, çekte beni an diye
Kimini aşka salar, mecnun olup yan diye
Şu üç günlük dünyanın kahrı çilesi bitmez
Ağlamaya gözyaşı, sevmeye ömür yetmez
Umursama dünyayı olduğu gibi yaşa,
Kaderde ne var ise elbette gelir başa
Sana, senin dışında, bil ki, kimse dost olmaz,
Ömür gelip geçici dünya kimseye kalmaz.
Ne sevilen bakidir. Ne seven gönül kalır.
Gün gelir her bedeni şu kara toprak alır.
Kim bilir? Kimler seni hatırlayıp, ardından
Kabrinde çiçek sular, akan gözyaşlarından
Gün olur, zaman geçer ve mazide kalırsın
İnsan çabuk unutur, sanma hatırlanırsın…
Cantürk DOĞAN
05.12.2008
Cantürk DoğanKayıt Tarihi : 6.12.2016 18:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!