Sanma Dost Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

İzinsiz ne düşer bindiği daldan
Kader de! yazı de ! daldan sanma dost !
Elmaymış armutmuş deme ki nardan
Aldığın lezzeti baldan sanma dost !

Bahar yaza döner yaz sonbahara
Her ne arıyorsan Mevlâda ara
İsyân edip deme yazımız kara
Elin yazısını aldan sanma dost !

Mukadderât dediğimiz Mevlâdan
Gelip göçücüyüz fânî dünyadan
Ne yârdan fayda var nede leylâdan
Üç günlük sefâyı kârdan sanma dost !

Kûnfe yekûn emri varlık sebebin
Ondan başkasından olmaz talebin
İnsânî vasfındır adâp edebin
Hâktan olmayanı kuldan sanma dost !

Varlık âlemleri onun bilminde
Teveccüh tevâzu senin hilminde
Özünden geçenler onun ilminde
Ağızdan çıkanı dilden sanma dost !

Dara düştüğünde eller tavanda
Kara günlerinde kim var yanında
El getirir yel götürür bir anda
Zenginlik parayla puldan sanma dost !

Hayat sahnesinde oyun içinde
Yaşam idâm ettin doyum içinde
Kim sana ne kattı soyun içinde
Evlâd-ı ıyâli hâldan sanma dost !

Ayakbağı olan amelden ıra !
Yoksa Cehennemde bekliyor çıra
Öyle yatıp kalkıp ta ara sıra
Kendini Cennetlik kuldan sanma dost !

Yaşlar elbet geçti kemâle erdi
Sezâî bu hâle düştü kim derdi
Ettiğim dualar gökleri deldi
Gözümün yaşını gölden sanma dost !