Sanma Annem Şiiri - Abbas Paksoy

Acılarımı, içme gömdüm.
Oğlun ağlamıyor sanma, Annem.
Kor bir ateşken, kül olup söndüm.
Oğlun ağlamıyor sanma, Annem.

Yanıyor içim, yanıyor işte.
Kâbus doluyor, uykuma düşte.
Denizi görün, içimi deşte.
Oğlun ağlamıyor sanma, Annem.

Gözümden gitmez, perişan halin.
Kalkmaz olmuştu, kurumuş elin.
Anlaşılmıyordu, tatlı dilin.
Oğlun ağlamıyor sanma, Annem.

Oğrun Oğrun, geliyordun bize.
Değnekle, güç veriyordun dize.
Alın terin, dökülürdü yüze.
Oğlun ağlamıyor sanma, Annem.

Kaderimiz, ilahi böyleymiş.
Bakalım; Yerin altı, heyleymiş.
Paksoy’um; Zalimlere söylermiş.
Oğlun ağlamıyor sanma, Annem.