Dağ gibi insanlar ufalır bir gün
Kendini hep diri kalacak sanma,
Çevrende dostların azalır bir gün,
Gençliğin yerinde duracak sanma.
Yüzünden eksilir hep gülüşlerin
Ne kadar sadıksa toprak çok derin,
Kırış kırış olur birgün yüzlerin
Herşeyin yanında duracak sanma.
Bir gün bu sokaklar olur mekânın
Lime lime olur birgün her yanın,
Yüzüne hiç kimse bakmaz insanın
Hiç kimse hatırın soracak sanma.
Dost ararsan yalnız hakkı dostun bil
Sevilirsen yalnız gönülden sevil,
Bu Dünya'da yalnız sen kendini bil
Hiç kimse ebedi kalacak sanma.
Kayıt Tarihi : 24.10.2024 08:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!